بررسی فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در ضایعه‌های ریوی ناشی از گاز خردل

زمینه: مشکلات ریوی به خصوص برونشیولیت در بیش از نیمی از جانبازان مواجهه شده با گاز خردل وجود دارد و در خصوص نقش آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در بیماری های ریوی با اختلاف نظر وجود دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه عملکرد ریوی آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در بیماران ریوی ناشی از گاز خردل انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1385 بر روی220 جانباز شیمیایی با مشکلات ریوی خفیف و متوسط تا شدید ناشی از خردل در شهرستان سردشت انجام شد. که با 60 فرد سالم غیر سیگاری مقایسه شدند. آزمون اسپیرومتری جهت بررسی عملکرد ریوی استفاده شد و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی با روش paoletti اندازه گیری شد. مقایسه بین گروه ها بر اساس آزمون آماری تی مستقل و روابط بین آنزیم و عملکرد ریوی بر اساس ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته ها: میانگین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در گروه سالم 8/10±5/70 واحد بر لیتر و در گروه متوسط تا شدید 1/6±0/67 واحد برلیتر و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). اختلاف معنی داری بین گروه خفیف و شاهد در میانگین فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز خارج سلولی وجود نداشت. رابطه مستقیم و معنی داری بین فعالیت آنزیم و عملکرد ریوی وجود داشت (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، ممکن است غیر فعال شدن آنزیم سوپراکسید دیسموتاز خارج سلولی در پیشرفت التهاب و آسیب های ریوی ناشی از خردل نقش داشته باشد.